Hi, daar zijn we weer!

Afgelopen weekend stond in het teken van: chillen, zon & genieten. Zaterdag vertrokken we lekker richting het Sheraton hotel, waar we de hele dag aan het zwembad lagen. 'S avonds hadden we weer met een hele groep vrijwilligers afgesproken voor drankjes bij Otters. We hebben de laatste weken ontzettend veel nieuwe mensen leren kennen. Vooral nadat we de eerste weken (in het noorden) weinig nieuwe mensen zagen vinden we dit extra leuk!!

Zondag kregen we een berichtje van de meiden of we zin hadden om te zwemmen. Heel slecht maar natuurlijk zeiden we ja. (Alweer!)

Maandag kwamen we bij het drop in center en zagen we tot onze verbazing onze vriend: Sande, zitten. Hij vertelde ons vorige week dat vrijdag zijn laatste dag zou zijn dus wij begrepen er niets van. Toen we aan hem vroegen waarom hij er nog was vertelde hij dat hij geen vervoer had kunnen regelen om terug te gaan naar zijn vader. We vroegen hoeveel dit zou kosten en stapte op de begeleiders af. Daar vertelde ze dat het nog helemaal niet geregeld was en dat er nog veel meer bij kwam kijken. Er was telkens een andere smoes, eerst was er geld nodig, toen spullen, toen moesten ze nog op familie bezoek en daarna had zelfs de lerares geld nodig om mee te kunnen gaan. Wij stelde voor om het geld voor zijn vervoer te betalen en hem naar huis te brengen. (Maar gaven aan niet de personen te zijn die alles zouden betalen of regelen) Toen we dit zeiden kwam de boodschap wel aan, dezelfde middag zijn de begeleiders op familiebezoek gegaan en vanochtend kregen we te horen dat hij vanmiddag eindelijk naar huis mocht. Ik ben blij dat wij zelf (soms iets teveel) onze mond open trekken en dit voor deze jongen hebben kunnen doen. Het centrum is tenslotte een tijdelijke oplossing en de jongens verdienen het allemaal om een thuis te hebben! We hebben straks afscheid genomen en met een grote glimlach bedankte hij ons. Hij vertelde dat hij zelfs al had geregeld dat hij op straat Rolex (Soort van pannenkoek met ei en groenten, wat ze op elke hoek van de straat verkopen hier) zou gaan maken en zelf geld zou gaan verdienen dus wij weten zeker dat dit goed komt!

Lianne heeft even haar sportieve momentje gehad. Ze is samen met een andere vrijwilliger gaan sporten bij een lokale sportschool. Heel bijzonder om mee te maken. Dat gelt overigens ook voor de mensen daar. Binnen 2 minuten hadden we een personal trainer. Achja spiertjes zijn weer getraind. Niet lachen, maar het kostte ons 10.000 shs (ongeveer 2,50). Z'n goedkope trainer ga je in Nederland nergens vinden.

Deze week zullen we de laatste dagen op het project hebben met de jongens. De eerste armbandjes en tekeningen zijn binnen & we hopen dat we nog een hoop foto's kunnen maken en leuke activiteiten met de jongens kunnen doen.

In het volgende verslag zullen jullie lezen hoe de laatste dagen Oeganda zijn geweest & dan zullen we alweer doorvliegen naar zuid-Afrika, waar we ontzettend veel zin in hebben!!

Tot snel!

Liefs,

Lianne & Dees