Wij gingen op jacht!

Vrijdagmiddag konden wij eindelijk Kampala gaan ontdekken. We waren 's middags vrij van het project en sprongen achterop de Boda richting de stad. Eerst even een hapje eten. We vonden café Javas en hebben heerlijk gegeten! Het was zo goed dat dit niet de enige keer dit weekend was dat we onze lunch daar hadden haha. Na de lunch namen we een kijkje in de moskee. De Gaddafi mosk is de tweede grootste moskee van Afrika. We kregen een rondleiding met veel uitleg en mochten daarna de toren in. Hier had je een prachtig uitzicht over heel Kampala.

Souvenir jacht:

Na de indrukwekkende rondleiding in de moskee (waar we trouwens helemaal ingepakt werden in doeken) gingen we richting een craft market. Hier verkopen lokale mensen zelfgemaakte spullen. We hadden de tijd van ons leven met al het afdingen. Het ging telkens om 1000 shilling en we waren niet de makkelijkste (dat de bedenken dat het omgerekend 0,25 cent is haha)

Het werd alleen maar leuker toen de hele markt zich met ons bezig hield. Dees kwam bij een kraampje en dacht dat het wel leuk was om een rok te kopen. Even passen (over de broek) en de rest van de markt om meningen vragen. Iedereen riep left of right en uiteindelijk na de keuze was iedereen het met ons eens. Hahaha

Bij een ander kraampje zag Dees een bieropener, (sorry pap voor de spoiler maar je wist het toch al haha) we waren weer flink bezig met de prijs omlaag halen toen de man zei: als je er 2 neemt zijn ze maar 5000 per stuk waarop Dees zei: but I can only open one beer at a time. Hahaha toen was het mooi gelukt, hij lachen en vroeg om mijn naam. Ik vertelde dat mijn naam Desire (lees: in het Engels) was. Waarop Lianne riep: will she get it now for 4000? Haha. Lianne werd ook nog een deurstop aangesmeerd maar toen ze vertelde dat haar deuren automatisch sloten snapte ze dat we hem niet nodig hadden!

Kofferjacht:

De zaterdag gingen we op kofferjacht, die van Lianne is namelijk op de heenweg gesneuveld en we zagen het niet zo zitten om met een gat in een koffer door te vliegen. We gingen downtown en wisten niet wat ons overkwam. Zoveel mensen en zoveel spullen!! Ze vroegen de hoofdprijs en we waren weer lekker aan het afdingen, na 1,5 uur waren we er wel weer klaar mee dus besloten we het spelletje goed te spelen. We hadden nog al wat eisen, hij moest licht zijn, groot, goedkoop en bovenal zo lelijk mogelijk! We vonden er eentje van 150.000 shilling (40 euro) maar dat vonden wij natuurlijk veel te veel. Na veel weglopen lukte het ons om hem voor 65.000 (17euro) mee te nemen. Na deze tocht brachten we de koffer naar huis en vonden we het tijd voor een goede lunch (café Javas natuurlijk) hierna hebben we door heel Kampala gewandeld, we hebben zo ongeveer alles gezien & werden ontelbaar keren aangesproken door de boda's. Na een wandeling van 3uur vonden we het mooi geweest en gingen we terug naar huis.

Zondag gingen we 's ochtends weer naar een goede craft market voor nog meer souvenirs (ja we helpen hier de economie meteen een handje haha). Hierna spraken we af met twee andere meisjes die vrijwilligerswerk doen in Kampala. Een van de meisjes: Juliët, kenden we al een klein beetje. Ofja ze is een vriendinnetje van het zusje van Dees & haar vriend heeft bij Lianne in de klas gezeten. Ook woont ze in Volkel, wat eigenlijk gewoon telt als Uden toch? Hoe klein kan dit wereldje zijn. Het andere meisje kenden we nog helemaal niet, maar wat ook wel leuk is is dat Janne over een aantal weken hetzelfde project als ons gaat doen (In het noorden van Oeganda). We hebben haar wat tips gegeven en vooral veel gelachen met z'n viertjes. Na de lunch (café Javas) nog even richting een kleine craft market en daarna op naar huis.

In ons guesthouse zijn dit weekend ook 5 nieuwe Nederlanders gearriveerd. Zij zullen komende weken vrijwilligerswerk komen doen in en rond Kampala. Erg leuk om steeds nieuwe mensen te leren kennen. Komende woensdag gaan we ook met alle vrijwilligers uit kampala een hapje eten, hier kijken we ook enorm naar uit.

Muizenjacht:

En toen was het weekend voorbij! We keken uit naar de nieuwe week. Tot het maandag ochtend was en we na 2 nachten slecht slapen (lees: we hoorde telkens geluid alsof er beestjes op onze kamer zaten) Dees haar horloge om wou doen. Het horloge was helemaal afgeknabbeld en zagen daarna ook overal keutels. Om half 8 's ochtends stonden we met onze inboedel op z'n kop buiten en eiste een nieuwe kamer. De muizen hebben we helaas nooit zelf kunnen vinden, die zouden het dan niet overleefd hebben. Maar nu we verhuisd zijn (6e keer) slapen we al stukken beter.

Maandag avond hebben we heerlijk gegeten samen met onze Amerikaanse vriend Duncan. Hij was namelijk voor twee dagen in Kampala en vloog vandaag weer terug naar Amerika. Het was heel leuk om hem weer even te zien, ook was zijn collega mee. We hadden haar nog nooit gezien maar het was super gezellig en we houden zeker contact met ze.

Dit was weer een heel verhaal en we hopen dat jullie een beetje een indruk krijgen van onze tijd hier. We hebben in ieder geval een hoop lol en gaan nog genieten van onze laatste twee weekjes in Kampala.

Tot snel,

Lianne & Dees

Knockpartijen

Olaa,

De eerste daagjes op het project zijn achter de rug. Wij waren best moe van alles. Veel indrukken en de kinderen zijn super druk. 'S ochtends beginnen we op het drop in centerum. Hier komen de kinderen van de straat voor ontbijt, les en een lunch. Het klinkt nog schattig, kinderen van de straat. Maar dat zijn ze alles behalve. Het zijn jongens tussen de 8 en 18 jaar. Maar ze zijn op z'n zachts gezegd nogal ruw. Het gebeurd helaas dagelijks dat er een knockpartij ontstaat. Ook zijn ze lomp in communicatie en hebben een slecht concentratievermogen. Dit alles maakt wel duidelijk hoe belangrijk het is dat deze jongens ondersteund worden. Je ziet in de ogen van de kinderen dat ze veel meemaken. Deze jongens zijn opzoek naar liefde.

Na de lunch gaan deze jongens weer de straat op. Wij vertrekken dan naar het 'boys home'. Daar is een groep van ongeveer 15 jongens die 24/7 begeleiding krijgen. 'S ochtends hebben zij lessen en 's middags hebben zij verschillende activiteiten die zullen bijdragen aan het terugkeren naar de familie. De jongens hier zijn zeer ruw, maar je ziet dat zij erg graag willen.

De waardering van de jongens is enorm. Zodra wij binnen stappen begroet iedereen ons, van sommige krijgen we zelfs een knuffel. Tijdens de lessen en de activiteiten zoeken er veel jongens contact. Het is fijn om de jongens te zien lachen. Dit zorgt bij ons ook voor een glimlach.

Voor de lezers met creatieve ideeën: ze verwachten van ons verschillende spellen en activiteiten. Helaas hebben wij hier nog weinig ervaring mee. Mocht je leuke activiteiten weten, wil je dit dan laten weten. Dan gaan wij ze met de jongens proberen uit te voeren.

Tot snel!

Groetjes,

Dees en Lianne

Ons nieuwe project

Hij allemaal,

Hierbij een update van ons nieuwe project:

Vandaag zijn we begonnen aan ons nieuwe project: Agape. Dit is een project waarbij straatjongens 's ochtends naar het drop in centre kunnen komen.

Hier krijgen ze een ontbijt, waarna er lessen worden gegeven. Na de lessen is er een pauze en ruimte voor vrije activiteiten. De activiteiten kunnen van alles zijn, denk aan sport, muziek of knutselen. Daarna wordt er gezorgd voor een goede lunch en gaan ze uiteindelijk weer de straat op.

Ook is er een fase waarbij jongens 24/7 blijven, dit is de boyshome. Hier krijgen ze nog meer lessen en wordt er gezorgd dat ze alles leren zodat ze na uiterlijk 6 maanden terug kunnen keren naar hun familie.

Onze taak is het ondersteunen van de leraren tijdens de lessen en activiteiten. Ook kunnen wij onze creativiteit hier in kwijt. We mogen elke dag kijken bij welke fase we het beste aan kunnen sluiten en waar we kunnen helpen.

Wij hopen dat we met dit project wat kunnen betekenen voor de jongens. Vandaag was de eerste dag, dus vooral veel indrukken en het is allemaal wennen maar we denken dat dit wel goed moet komen.

Mocht je meer willen weten via onderstaande link komen jullie bij de volledige projectbeschrijving http://www.vrijwilligerswerk-afrika.nl/projecten-doingoood/agape-ministries/

Tot snel!

Groetjes,

Dees en Lianne

Change of plan

Hii allemaal,

Het is weer even geleden, maar er is dan ook al veel veranderd.

Op het project zijn wij druk geweest met het verzamelen van informatie en foto's om de Lodge te kunnen promoten. Druk in de weer met alles, tot er een nieuwe gast kwam, namelijk Duncan een Amerikaan. Hij vertelde ons dat hij een weeshuis heeft in het zuiden van Oeganda. We hadden al snel een klik met hem. Duncan is een man met veel ervaring in Oeganda en veel contacten. Hij kon ons ook direct helpen met het project.

'S middags waren we de gelukkigste mensen op aarde. We zijn Kipedo National Park in gegaan en zagen direct twee leeuwen. Het was geweldig om al het wildlife te zien. De volgende ochtend zijn we nog een keertje het park in gegaan. Uiteindelijk hebben wij leeuwen, buffels, olifanten, giraffen, vogels, bavianen, zebra's, wilde zwijnen (poemba's), waterbokken, antilopen, elanden en bambi's gezien. Een geweldige ervaring!

Helaas lopen wij al een tijdje met het gevoel dat het project niet voldoet aan onze verwachtingen. Wij waren erg druk bezig met het promoten van de Lodge, maar helaas had dit weinig meerwaarde voor de lokale bevolking. Wij hebben geprobeerd er alles uit te halen, maar helaas bleek het niet te lukken. Er is dan ook besloten om terug te gaan naar Kampala (de hoofdstad). Hier zijn alle andere projecten, dus kunnen we daar op instromen.

Ohja we de weg van Karenga naar Kampala was net zo avontuurlijk als de heenweg. Weer autopech, maar gelukkig geen politie. Wel zagen we eruit alsof we in de kaneelpot hadden gehangen. Helemaal oranje/bruin van al het zand.

We verwachten jullie zo snel mogelijk meer te kunnen vertellen over een nieuw project.

Hopelijk lukt het ons om een aantal foto's in het fotoalbum te plaatsen. Tot snel!

Groetjes,

Dees en Lianne

Hoe overleef ik?

Hii allemaal,

Het is weer eventjes geleden dat wij iets geplaatst hebben. Afgelopen dagen hebben we verschillende wandelingen gemaakt om met de lokale bevolking in contact te komen en informatie te verzamelen. Helaas blijkt het nog lastig te zijn om in contact te komen. De meeste locals weten niet goed hoe ze op ons moeten reageren.

Vandaag hebben we een wandeling gemaakt naar de top van de berg waar we een prachtig uitzicht hadden over het hele dorpje. De klim naar boven was wel een pittige wandeling.

Afgelopen dagen hebben we verschillende angsten overwonnen. Kakkerlakken van ruim 10 cm zijn hier niet uniek. Behalve kakkerlakken zijn er gelukkig nog meer insecten.. Ook is helaas niet alles schoon. Check, smetvrees overwonnen. De berg was nogal hoog, zeker voor iemand met hoogtevrees. Lange tijd zonder stroom en dus leven met een zaklamp op je hoofd. Voor Dees: weinig fastfood. Alles bij elkaar zijn wij al enorm trots op elkaar met wat we bereikt hebben.

Er staan wat foto's in ons fotoalbum. Wij proberen hier nog nieuwe aan toe te voegen. Maar zoals we al eerder gezegd hebben, er is slecht internet. We doen ons best!

Tot snel!

Groetjes

Dees en Lianne

Indrukwekkende eerste kennismaking met locals

Helloo,

De eerste twee daagjes Buffalo Base zitten er al weer op. Wij moeten erg wennen aan de bevolking en zij aan ons. De eerste uurtjes liepen we hier een beetje verlaten bij. Er is de afgelopen weken hier blijkbaar veel veranderd, zoals het vertrek van ons aanspreekpunt. Hierdoor wist de manager, Geoffrey, niet zo goed wat hij wel en niet van ons kon vragen. Wij hebben met hem besproken dat ze ons moeten gaan zien als collega's in plaats van gasten. Steeds meer mensen die hier werken zien dat ook in. Overigens vinden ze het nog wel vreemd als wij aanbieden om te helpen met afruimen.

De lodge is nog niet af, dus wij hebben de 'engineer' geholpen met het schilderen van de badkamers. Heel bijzonder om te zien dat iedereen het vreemd vindt dat blanke vrouwen aan het schilderen zijn. Ook hebben we met Geoffrey een lijst gemaakt van spullen die nog nodig zijn in de lodge.

Vanochtend zijn we samen met de vrouw van de Oegandese eigenaar naar het centrum van het dorpje gelopen. Voor jullie info er zijn twee eigenaren, een Nederlander en een Oegandees. In het dorpje hebben we het ziekenhuis bekeken en een traditioneel drankje geproeft. We vielen heel erg op en dat was onwennig voor de bevolking. Er was zelfs een vrouw die op haar knieën ging om ons een hand te geven. Dit voelde heel vreemd. Volgende de Oegandese vrouw wou ook iedere man met ons trouwen.

'S middags hebben we een village walk gehad. We hebben verschillende dingen gezien, zoals kleine hutjes en arme kindjes. Ook hebben we met verschillende locals gesproken. Heel indrukwekkend om allemaal te zien. Aansluitend aan deze wandeling hebben we een optreden gehad van de cultural group met lokale dans en zang. Zelf mochten we ook mee doen.

Het is helaas niet mogelijk om foto's in ons verhaal te plaatsen.

Groetjes

Dees en Lianne

Auto pech & politie

Hujambo (hello)

Nu gaat het echt beginnen. Gister ochtend hadden wij een afspraak met Frank, onze coördinator. Het eerste wat hij zei toen we hem zagen, was:" ik ben jaloers op jullie". Wij zijn de eerste vrijwilligers die naar Kidepo gaan om te ondersteunen.

Maar eerst even wat praktische zaken regelen, geld en een simkaart. Frank gaf aan dat we dit samen met hem gingen regelen in het centrum van Kampala. Maar hoe komen we daar? Wij kregen allebei een helm en mochten achterop een Boda Boda. Wat is dat? Een brommer met een groter zadel, zodat er meerdere mensen en spullen op vervoerd kunnen worden. Vervolgens crossen deze mensen jou door de stad heen. Ja letterlijk crossen.. Maar wel heel stoer. Na het regelen van geld en een simkaart zijn we boodschapjes gaan doen. We moesten even goed nadenken wat we de komende weken graag zouden willen qua import producten. In Kipedo is namelijk niets te krijgen.

'S middags hebben we heerlijk kunnen chillen. Wij zijn (achterop de Boda Boda) naar het Sharington Hotel gegaan. Hier konden wij gerust gaan zwemmen. 'S avonds hebben wij nog een spelletje gedaan. Hier hebben we weer iets belangrijks geleerd, namelijk altijd je kleding uitschudden voor je het aan trekt. Dees had namelijk ineens een dikke tor op dr hoofd, toen ze haar muts opzette.

Vandaag zouden we vertrekken naar Kidepo om 10.00u. Ohja we hebben 2 uur tijdsverschil met Nederland. Maar om 8u werden we uit ons bed gehaald. Ofja ze riepen Dees. Hier noemt iedereen Dees alleen 'Desire' op z'n engels. Het bleek dat de chauffeur al 2 uur op ons stond te wachten. Helaas bleek dit een miscommunicatie te zijn geweest en mochten we nog eventjes ons bedje in.

Maar natuurlijk gaat bij ons niets vlekkeloos. Onderweg zijn we aangehouden door de politie voor te hard rijden. Maar gelukkig mochten we gewoon doorrijden. Ook stonden we ineens midden in een dorpje stil, lege accu. Wij waren al plannen aan het maken hoe we gingen slapen, tot er ineens iemand uit het dorp kwam kijken wat er aan de hand was. Iedereen duwen en hij deed het weer.

We zijn na een rit van ruim 12 uur aangekomen op het project. Wij zullen jullie weer snel op de hoogte brengen van onze avonturen!

Groetjes

Dees & Lianne

* helaas hebben wij erg slecht internet, het was dus ook niet mogelijk om onze locatie te wijzigen en daardoor ook niet dagelijks een update

Jut en jul op reis

Hiiii daar zijn we weer!

Na ruim 29 uur zijn we dan eindelijk aangekomen op ons tijdelijke verblijf! We zijn nu in Kampala waar we komende twee nachtjes zullen slapen in een guesthouse met meerdere Nederlanders.

De 29 uren waren lang en we hebben tijdens de reis genoeg meegemaakt, haha!

'T begon zo mooi, we hadden een dik vliegtuig met eten en drinken zoveel we wouden, alle films en flinke beenruimte! Daarna was Dees haar telefoon kwijt (weer gevonden tussen de douane band), konden we nergens een plekje vinden om te chillen (6uur), kregen we een mini vliegtuig waar we opgepropt zaten (5,5 uur) en vonden we Lianne haar koffer kapot terug..

Nu kunnen we er gelukkig om lachen & morgen gaan we Kampala een beetje verkennen!

Wij zijn kapot dus chillen hier nog even op het dakterras en duiken dan ons bed in, tot snel!

Liefs,

Lianne & Dees